الجمعة، 31 يناير 2014

Om deze redenen hebben de islamieten de verkiezingen in Marokko gewonnen

مقالي باللغة الهولندية حول فوز حزب العدالة والتنمية بالانتخابات المعربية

 
Tijani Boulaouali (*Journalist en onderzoeker)
Het was opvallend dat er, voordat de parlementaire verkiezingen van 25 november 2011 in Marokko plaatsvonden, allerlei indicaties waren die bevestigden dat de Partij van Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (PJD: Parti de la Justice et du Développement) de verkiezingen zou winnen. De PJD zou de pas afsnijden voor de conventionele partijen die sinds de bevrijding van Marokko in 1956 gedurende meer dan een halve eeuw over de Marokkaanse politiek heersten.
Deze voorafgaande indicaties hadden niet alleen met de uiteenlopende verklaringen van de leiders van de PJD te maken die, expliciet of impliciet, de overwinning van hun partij benadrukten. Dit maakte deel uit van een strategie waarbij er een psychologische oorlogsvoering werd gevoerd. Hiermee trachtte men enerzijds de politieke tegenstanders van streek te laten raken en hun plannen te verstrooien en anderzijds het publiek te engageren aangezien de mensen psychologisch geneigd waren zich mee te laten drijven met de partij waarover een soort publiekelijke consensus bestond. Dit wil zeggen dat het gemeenschappelijke kader dat door een samenleving wordt gecreëerd van zeer groot belang is.
De verwachtingen van de meeste ondervraagde mensen over de verkiezingsuitslag was dat de PJD de verkiezingen zou winnen, mits de verkiezingen op een democratische en eerlijke wijze zouden gehouden worden. Dat gevoel was weliswaar niet alleen het gevolg van de effecten van de Arabische lente, de rol van de islamitische stromingen in het ontstaan en de voortzetting van de Arabische revoluties of de protesten in de Marokkaanse straten, maar het was tot stand gekomen vanaf de opkomst van de PJD, midden jaren negentig van de vorige eeuw. Sindsdien waren de massa’s erover verheugd, omdat die partij in hun ogen een realistisch alternatief vormde waarvan zij al zo lang droomden. De Marokkanen wachtten met andere woorden op het moment dat de zon van de PJD over heel Marokko zou schijnen.
De essentiële vraag omtrent de resultaten van de Marokkaanse parlementaire verkiezingen is dus niet hoe de PJD de verkiezingen heeft gewonen of hoe ze dat succes verworven heeft. De vraag is hoe zij deze beslissende electie bemachtigd hebben die als belangrijke factor zou fungeren in de toekomst van Marokko? En wat zijn de oorzaken hierachter?
In feite is er geen sprake van één factor achter deze politieke overwinning, maar van verschillende factoren, aangezien deze partij het resultaat is van uiteenlopende historische en maatschappelijke ontwikkelingen die de Marokkaanse samenleving heeft gekend. Daarom is de PJD niet alleen een product van een leidende elite van politici en intellectuelen, maar ook een product van de Marokkaanse maatschappij zowel op het niveau van het bewustzijn als op het niveau van acceptatie.
Hier volgen belangrijke factoren die hebben bijgedragen aan de aanzienlijke  overwinning van de Partij van de Rechtvaardigheid en Ontwikkeling:
  • Het spreken van de taal van de doorsnee mens: Hiermee wordt niet de taal zelf bedoeld die uit symbolen en klanken is samengesteld, maar de stem die de PJD heeft gegeven aan de zorgen en gevoelens van de gewone burgers. De PJD hanteerde tijdens de verkiezingen een politiek discours dat gebaseerd was op een gematigde islamitische visie. Bovendien bleek haar politieke boodschap duidelijk, eenvoudig en vrij van liberale en socialistische ideologieën, waarvan de meeste mensen vandaag de dag hun ogen afwenden. Het gevolg was dat de PJD de eerste partij werd die veel respons kreeg van allerlei segmenten van de Marokkaanse bevolking;
  • De geleidelijke groei van de partij: Sinds haar ontstaan wedijverde de PJD met de conventionele verouderde partijen. Tijdens de laatste verkiezingen kreeg ze de gelegenheid om deze partijen op een heftige manier te overstijgen. Dit wil zeggen dat de opmerkelijke en gestage groei van de PJD niet iets van de laatste tijd is, maar sinds haar prille begin bewoog de partij met vaste tred naar voren dankzij een sterke en weloverwogen strategie;
  • Het uitvoeren van de politieke programma’s: Veel burgers uit de gemeentes, die de controle van de PJD zijn, bevestigden dat er uiteenlopende positieve ontwikkelingen en verbeteringen werden uitgevoerd, in vergelijking met de periodes ervoor. Dit beperkte zich niet tot slechts enkele gewone algemene diensten zoals stadsreiniging, elektriciteit, veiligheid, etc., maar ook wat administratieve diensten betreft, die op een soepele en snelle manier aan de burgers werden verleend, ver van steekpenningen, omkoperij, vervalsing, etc.;
  • Implicaties van de Arabische lente: Wellicht hebben de revoluties de massa’s aangemoedigd om de traditionele partijsymbolen in te ruilen voor het symbool van het lampje (symbool van de PJD). Voornamelijk islamitische/Arabische stromingen, die een identieke visie hebben als die van de PJD, hebben de vuurproef doorstaan gedurende die revoluties (de partij Ennahda in Tunesië, de Moslimbroederschap in Egypte, de revolutionairen van Libië, etc.);
  • De protesten in de Marokkaanse straten: Sinds het begin van de protesten in Marokko in februari 2011 ontstond er een nieuw collectief bewustzijn onder het volk. Daarmee werden de burgers meer dan vroeger betrokken bij de laatste politieke gebeurtenissen zoals de grondwetsherziening, de vrijlating van de politieke gevangenen, de nieuwe wetregelingen rond de parlementaire verkiezingen, etc. En zodra de tijd van de verkiezingen aanbrak, hadden de mensen een goed overzicht van de verslechterde politieke en economische situatie waarin hun land terecht was gekomen vanwege het beleid van de conventionele partijen. Om die redenen streefden de burgers naar het vinden van een heilzaam alternatief dat, volgens een grote Marokkaanse kiespopulatie, de PJD was. Dit dient niet geïnterpreteerd te worden als een vergelding tegen die partijen, maar als een hevige wens om echte hervormingen.
Conclusie: het welslagen van iedere politieke beweging kan weliswaar niet door het criterium van het succes in de gemeentelijke of parlementaire verkiezingen worden afgemeten, maar door het vertalen van dat succes en de programma’s in de realiteit, in de vorm van concrete diensten, ontwikkelingsontwerpen en productieve projecten. Daarin hebben de vorige Marokkaanse regeringen gedurende meer dan een halve eeuw gefaald. En nu komt de PJD aan de beurt, een partij waarop de burgers hebben gewed en in wier handen zij de toekomst van hun land hebben gelegd, en dit op een gevoelig moment in de geschiedenis van Marokko.

ليست هناك تعليقات:

إرسال تعليق